Tuesday, May 31, 2011

Tartines!


Ντίαρ Ντάιαρι,

χάθηκα πάλι, το ξέρω... Οι φίλοι μου αναρωτιόντουσαν τι κάνω, γιατί δεν ανεβάζω συνταγές! Δε βαρέθηκα το μαγείρεμα, ούτε τη φωτογραφία, ούτε το blogging! Απλά πάλι έπρεπε να ζοριστώ λίγο στη δουλειά. Τι να κάνουμε? Τα αγαθά κόποις κτώνται!

Χαλάρωσα λίγο χτες που ήταν αργία (Memorial day). Το πρωί brunch με φίλους που είχα να δω πολύυυ καιρό, μετά πήγα για ψώνια, και σινεμά. Είδα το Midnight in Paris του Woody Allen. Καλή και επιμορφωτική, να τη δείτε. Θα μάθετε πολλά για την culture αφρόκρεμα του Παρισιού του '20... Όμως θα ήθελα να την έβλεπα σπίτι μου, στο υπολογιστή μου, έχοντας ανοιχτό ένα παράθυρο στη wikipedia, να ψάχνω τα ονόματα που άκουγα και δεν ήξερα!

 

Α! Πέρασα και κανένα 2ώρο στο FAO Swartz, ένα από τα μεγαλύτερα παιχνιδάδικα στο Manhattan, και ψώνισα παιχνιδάκια για τα τρία μωρά μας!
Τον μπεμπούλη μου (ανηψάκι) που θα βαφτίσω το καλοκαίρι, τον γλυκούλη αδερφούλη του, και το μικρό μας -αγέννητο ακόμα- νεκταρινάκι (παιδί του φίλου μας Νεκτάριου, εξ'ου και το όνομα)! Χάζευα, γυρνούσα γύρω γύρω, τα πείραζα όλα, σήκωσα αρκετά από αυτά και έφυγα! Ωραία μέρα! Να'χαμε κι άλλες αργίες!

Που λέτε, μια μέρα -καιρό πριν- που είχα χρόνο για μαγειρέματα, ετοίμασα για brunch κάτι που τρώμε συχνά στα Le pain quotidien. 

Tartines! 

Είναι ανοιχτά τοστ, πάνω σε ψωμί ζυμωτό, με ό,τι φαντάζεται κανείς...
Σωλομό, κοτόπουλο, ζαμπόν, τυριά, ρόκα, κάπαρη, προσούτο, αυγοσαλάτα, λιαστή ντομάτα, πέστο, ψητά λαχανικά....

Δε θυμάμαι τι άλλο να σας πω πως βλέπω στον κατάλογο! Κάθε φορά δεν ξέρω τι να διαλέξω!

Να πώς τα ετοίμασα εγώ...

Πήρα ψωμί του τοστ, και άπλωσα πάνω στις φέτες ό,τι αλλαντικά είχα: μπέικον (ελαφρώς περασμένο από το τηγάνι), ζαμπόν, σαλάμι.

Από πάνω έβαλα φέτες από τυρί Provolone, και λίγο πέστο.
Απαραίτητη γεύση στην tartine, είναι κατά τη γνώμη μου το κατσικίσιο τυρί! Έβαλα λοιπόν αρκετό σε ένα μικρό μπολάκι, ακριβώς όπως μας το φέρνουν και στο Le pain!


Εξίσου απαραίτητες λεπτομέρειες τα ραπανάκια, και λίγο λαδάκι πάνω την tartine!
Et voila! Ένα γρήγορο και χορταστικό πρωινό/μεσημεριανό!

Δύο παραλείψεις:
1. θα ήθελα να πρόσθετα λιαστή ντομάτα, αλλά δεν είχα,
2. η tartine στο Le pain quotidien συνοδεύεται πάντα από μια φέτα πεπόνι (ζουμερό)! Next time!


Να, δείτε και μια φωτο από ένα tartine που είχαμε πάρει κάποια φορά (από τις τόσες). Νομίζω πως αυτή είχε μοτσαρέλα, λιαστή ντομάτα, πέστο και κάποιο αλλαντικό που δε θυμάμαι. Το πορτοκαλί είναι το πεπονάκι που σας λέω!


Μια φορά που πήγαμε, βρήκα πάνω στο κεντρικό τραπέζι του μαγαζιού το βιβλίο τους! Δεν το ξεφύλλισα απλά, αλλά έβγαλα και φωτογραφίες! Την επόμενη φορά πρέπει να τις βρω και να φτιάξω κάτι από τις συνταγές τους!

Φιλάκια πολλά

Tuesday, May 24, 2011

Spring Brunch @ Mon Petit Cafe


Nτίαρ Ντάιαρι,

την άνοιξη η Νέα Υόρκη είναι φανταστική. Πάντα είναι πανέμορφη πόλη, αλλά την άνοιξη περισσότερο. Είναι τα πάντα ανθισμένα, όλα τα παρτέρια στα πεζοδρόμια γεμάτα τουλίπες και άλλα εποχιακά λουλούδια...




Στο πάρκο (Central Park) γίνεται χαμός, όπως πάντα άλλωστε... Ποδήλατα να περνάνε τριγύρω, κόσμος να κάνει jogging, μόνος του, σπρώχνοντας καροτσάκια με μωρά, ή κρατώντας από το λουρί τους σκύλους τους, τα ταξί-ποδήλατα τα κορνάρουν και να σε ψήνουν για μια βόλτα στο πάρκο, οι τουρίστες να σταματούν γα φωτογραφίες, υπαίθριοι ζωγράφοι, γκρουπάκια που κάνουν break dance με τον κόσμο να τους κυκλώνει και να κουνιέται στο ρυθμό... Αυτά και τόοοοοσα άλλα γίνονται συνέχεια στο Central Park, και τα απολαμβάνει κανείς περισσότερο μια ηλιόλουστη ανοιξιάτικη μέρα...


Το Central Park είναι αυτό που δίνει ισορροπία στην πόλη. Μια κυριολεκτική όαση μέσα στην πολυκοσμία και τη φασαρία της Νέας Υόρκης.


Όταν είχαν έρθει οι φίλοι μας το Πάσχα, κάναμε πολλές βόλτες μαζί τους. Γυρίσαμε και το πάρκο, μέσα στον ήλιο, χαζεύαμε τον κόσμο που ξαπλωμένος διάβαζε, άραζε, κοιμόταν στο γρασίδι..


Πριν τη βόλτα μας όμως είχε προηγηθεί brunchάκι! Στο Mon Petit Cafe! Ένα γαλλικό bistro, στη Lex avenue που το ξεχώρισα από την πρώτη στιγμή όταν περνούσα απ'έξω.. Είναι κόκκινο, με μπλε τέντες, στα τζάμια έχει τον πύργο του Eiffel, και έχει κουρτινάκια στα παράθυρα! Αξιολάτρευτο! Εκεί λοιπόν πήγαμε τους φίλους μας λίγο πριν μας φύγουν...


Στην πρώτη φωτογραφία πάνω πάνω, βλέπετε το καλύτερο πιάτο όλων! Την επιλογή της Λίνας! Αυγά με σπανάκι και τυριά! Eggs Florentine! Τα έφτιαξα κι εγώ προχτές, και τα λατρέψαμε! Θα σας δείξω σύντομα φωτος.



Ο Θοδωρής δοκίμασε μια κρέπα με κοτόπουλο και μανιτάρια, πολύ καλή....


Ο Βασίλης παρήγγειλε Croque Madame!

Κι εγώ όπως πάντα Eggs Bennedict, μέσα σε κρουασάν! Ε τι γαλλικό μπιστρό θα ήταν αν δεν σέρβιρε τα αυγά σε κρουασάν αντί για bagel και english muffin!

Ελπίζω να πήρατε αρκετές ιδέες για brunch!

Φιλάκια!

Γιορς

Friday, May 20, 2011

Πίτσα με φυστικοβούτυρο / Cookie pizza with peanutbutter and marshmallows


Ντίαρ Ντάιαρι,

είναι Παρασκευή βράδυ και νιώθω απέραντη ανακούφιση που αύριο θα ξημερώσει Σάββατο!
Ψιλοτελείωσα τη μια δουλειά που είχα, το οποίο σημαίνει ότι μπορώ να επιστρέψω τον οργανισμό μου στις ανθρώπινες ώρες ύπνου, και το μυαλό μου στις φυσιολογικές στροφές. Α! Και να μην ξεχάσω να επαναφέρω και την πλάτη μου στη θέση της, σαν σίγμα τελικό έχω γίνει πάνω από ένα γραφείο! Μήπως ήρθε η ώρα για μια επίσκεψη στις κινεζούλες? (τι να σας λέω, ο ορισμός του massage!!!).

Χρειάζεται λίγη πίεση πού και πού. Αλλά μου είχε λείψει να ανοίγω τον υπολογιστή για να κάνω βλακειούλες, και όχι δουλειά! Από μαγείρεμα έμεινα πολύ πίσω... Μόνο το γλυκάκι της αδερφής μου έφτιαξα.

Λοιπόν, να σας πω τη συνταγή.

Ή μάλλον να σας πω πρώτα τι είναι. 

Είναι ένα μεγάλο cookie. Μαλακό. Μοιάζει με πίτσα. Γιατί έχει mashmallows. Που λιώνουν. Και μοιάζουν με τυρί λιωμένο. Πάνω σε πίτσα. Ξέρετε. Κι έχει και φυστικοβούτυρο. Που αρέσει στη Γιάννα μου.
Δηλαδή πίτσα με φυστικοβούτυρο. Τα 'λεγε ο Φουσέκης. Κι εμείς γελάγαμε. Τι, δεν ξέρετε? Κάντε google τις φάρσες του Φουσέκη και μελετήστε τες (ένα μίνι intro).

Υλικά:
  • 1/2 κούπα βούτυρο
  • 1/2 κούπα φυστικοβούτυρο
  • 1/2 κούπα ζάχαρη
  • 1/2 κούπα καστανή ζάχαρη
  • 1 αυγό
  • 1/2 κουταλάκι βανίλια
  • 1 1/2 κούπα αλεύρι
  • 1-2 κούπες μικρά marchmallows
  • 1 κούπα σταγόνες σοκολάτας dark (ή semisweet)
1. Ανακατεύουμε σε ένα μπολ τα βούτυρα και τις ζάχαρες.

2. Προσθέτουμε το αυγό και τη βανίλια και ανακατεύουμε.

3. Προσθέτουμε το αλεύρι, μέχρι να το απορροφήσει το μείγμα.

4. Βουτυρώνουμε ένα ταψί για πίτσα. Κατά προτίμηση στρογγυλό. Εγώ χρησιμοποίησα ένα μικρό πυρεξ. Γι'αυτό μου περίσσεψε η ζύμη. Και θα δείτε σε λίγο πώς την αξιοποίησα...

5. Απλώνουμε στο βουτυρωμένο ταψί τη ζύμη, με τη βοήθεια ενός βρεγμένου κουταλιού, για να μην μας κολλάει.

6. Ψήνουμε στο φούρνο για 15 λεπτά περίπου, μέχρι να πάρει χρωματάκι.

7. Βγάζουμε από το φούρνο και ρίχνουμε από πάνω τις σταγόνες σοκολάτας και τα marshmallows. Ξαναψήνουμε για άλλα 5-6 λεπτά.


Μιαμ μιαμ! Σαν λαχταριστή πίτσα με λιωμένο κίτρινο τυρί δεν μοιάζει?


Σας είπα πώς μου περίσσεψε η ζύμη. Αν την έβαζα όλη θα γινόταν μια χοντρή πίτσα. Και δεν το θέλουμε...

Πήρα λοιπόν μικρά χαρτάκια, σαν αυτά που βάζει η μαμά μας τα τρουφάκια (ελάτε τώρα, όλες οι μαμάδες φτιάχνουν τρουφάκια...), και έβαλα μέσα μια κουταλιά από τη ζύμη της γλυκιάς πίτσας. Τα έψησα για 6-7 λεπτά, τα έβγαλα από το φούρνο και πρόσθεσα από πάνω λίγες σταγόνες σοκολάτας. Ψήθηκαν για άλλα 4-5 λεπτά και ιδού...




Γλυκιές φυστικο-μπουκίτσες.
Μίνι φυστικο-κεικ.
Σοκολατο-φυστικένιες μπισκοτο-μπουκιές. Αυτό μου αρέσει πιο πολύ.

Αλλά θα βρείτε εσείς ένα πιο όμορφο όνομα όταν τα φτιάξετε :)
Το πιο ωραίο απ'όλα είναι πως είναι μαλακά ακόμα και όταν κρυώσουν! Μου αρέσουν πολύ τα μαλακά μπισκότα!

Σας φιλώ και σας ευχαριστώ για τις ευχές σας!

Γιορς

πσ. Χρόνια πολλά στον μπαμπά του Βασίλη που έχει κι εκείνος σήμερα γενέθλια!
Πολύχρονος κύριε Παναγιώτη! Να σας χαιρόμαστε!

Thursday, May 19, 2011

Χρόνια πολλά αδερφούλα!


Ντίαρ Ντάιαρι,

σήμερα έχει γενέθλια η αδερφούλα μου! Που την αγαπώ πολύ πολύ, και μου λείπει ακόμα περισσότερο! Μου λείπουν οι κουβέντες μας κάθε βράδυ απ'τα κρεβάτια μας (πάνω-κάτω), να βλέπουμε ταινίες μισοκοιμισμένες και οι δύο και να αλληλοσκουντιόμαστε, να γυρίζει σπίτι και να μου δείχνει τι αγόρασε, να μου βάζει τα τραγουδάκια που της αρέσουν, να της ετοιμάζω φαγητό όταν εκείνη βαριέται, να την κυνηγάμε (ακόμα και τώρα) με τον μπαμπά για να τη γαργαλήσουμε στο σβερκάκι (είναι η αχίλλειος πτέρνα της), να της φωνάζω που γεμίζει το γραφείο μου με πράγματά της, να βλέπουμε ξανά και ξανά και ξανά φιλαράκια, να την περιμένω και να με περιμένει να γυρίσουμε το βράδυ από τη βόλτα για να πούμε πώς περάσαμε...


Γιαννάκι μου (είδες ό,τι απέφυγα τα σκανδαλιστικά υποκοριστικά), να είσαι πολύχρονη, πάντα χαρούμενη, με υγεία, επιτυχίες και πολλή αγάπη!
Μακάρι όλα σου τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα! Σου εύχομαι τα καλύτερα, και όλα όσα επιθυμείς!
Ξέρεις τι σου έφτιαξα για τα γενέθλιά σου? Ένα γλυκό με φυστικοβούτυρο! Τυχαίο?
Να σβήσεις το κεράκι σου!


Γιορς

πσ. Τον τελευταίο καιρό πνίγομαι στη δουλειά και δεν έχω προλάβει να ανεβάσω τίποτα.
Υπόσχομαι το σ/κ να σας πω για το γλυκό αυτό: cookie pizza! Μείνετε συντονισμένοι! Φιλάκια!

Sunday, May 8, 2011

Πολύχρονος Γιαννάκη!


Ντίαρ Ντάιαρι,
σήμερα έχει γενέθλια ο καλός μας φίλος Γιάννης!

Γιαννάκη σου ευχόμαστε χρόνια πολλά, καλά και ευτυχισμένα με ένα Cookie Monster Cup Cake από το αγαπημένο σου Artopolis!

Πολύχρονος και πάντα επιτυχίες! Με το καλό να μας έρθεις! Σε λίγο καιρό θα έρθουμε μαζί για brunchaki στο Artopolis!

Φιλάκια και ευχές και απ΄τους δύο!

Γιορς


Monday, May 2, 2011

Πράσινη σαλάτα με blue cheese, ζαμπόν, καρύδι και σως από φραγκόσυκα / Green salad with blue cheese, ham, walnuts and pear cactus sauce


Ντιαρ Ντάιαρι,

υπόσχομαι μια μέρα να αφιερώσω ένα ποστ στο σούπερ μάρκετ κάτω από τη γέφυρα.
Είναι το απόλυτο σουπερ μάρκετ. Είναι η χαρά της νοικοκυράς, του μάγειρα, του περίεργου, του μικρού παιδιού, του γλυκατζή...

Πρώτα απ'όλα ο χώρος... Bridgemarket λέγεται το υποκατάστημα... Είναι κάτω από το πόδι της γέφυρας, ψηλοτάβανο, με μεγάλες τζαμαρίες που θυμίζουν σιδηροδρομικό σταθμό...

Μπαίνω μέσα και ξεχνάω να βγω! Κάνω γύρω γύρω τους διαδρόμους, μέχρι που ζαλίζομαι!

Μια μέρα που βρέθηκα εκεί, ενθουσιάστηκα με τα cactus pears. Δηλαδή αχλάδια κάκτου. Τι μου ήρθε και τα πήρα? Τα είδα, μου άρεσαν, μου άρεσε και το όνομα και τσίμπησα δύο, να δοκιμάσω τι είναι!

Γύρισα σπίτι και το έψαξα στο ιντερνετ. Ήταν φραγκόσυκα τελικά!

Για γλυκό δεν είμαστε, οπότε αποφάσισα να φτιάξω μια σως για σαλάτα!


Για τη σως χρειάστηκα:
  • το χυμό από 2 φρασκόσυκα
  • μια σκελίδα σκόρδο
  • λάδι
  • αλάτι
Τα έβαλα στο μπλέντερ και έγινε μια κατακόκκινη σως, γλυκιά από το φρούτο και νόστιμη από το σκορδάκι!


Για τη σαλάτα χρειάστηκα:
  • σπανάκι για σαλάτα
  • blue cheese τριμμένο (ροκφορ ή γκοργκοτζόλα)
  • ζαμπόν κομμένο σε λωρίδες
  • καρύδι τριμμένο
Τα υλικά είναι λίγα, αλλά ο συνδυασμός τους κάνει το αποτέλεσμα πρωτότυπο και νόστιμο!

Φανταστείτε την έντονη η γεύση από το blue cheese, τη γλυκιά γεύση από τα φραγκόσυκα, το καρυδάκι που δίνει μια άλλη υφή στη σαλάτα, και η μυρωδιά του σκόρδου! Νόστιμη σας λέω!


Απ' ό,τι βλέπετε έκανα και τα καλλιτεχνικά μου στο πιάτο!

Αυτά τα λίγα για σήμερα γιατί είμαι στεναχωρημένη. Δυστυχώς έφυγαν τα φιλαράκια μας και μας λείπουν πολύ! Περάσαμε φα-ντα-στι-κά, όπως πάντα άλλωστε. Μετράμε τους μήνες για το επόμενο ραντεβού μας...

Στα επόμενα ποστ έχω να κάνω αφιέρωμα στα brunch που χτυπήσαμε μαζί με τα παιδιά, αλλά και... tasting σε "αστεράτο" εστιατόριο της Νέας Υόρκης!

Φιλάκια πολλά και καλό μήνα!
Γιορς


LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...